بعد از اینهمه دوری دوباره نوشتم...اینبار به یه بهونه متفاوت..به بهانه تولدم...اولین روز از دومین ماه از سومین سال دهه شصت شمسی...امثال مثل سالهایقبل خوشحال نبودم که یه سال به عمرم اضافه شد وبزرگتر شدم..سال گذشته برام سال پراز فراز ونشیب بود...اگرچه نیمه امسال با سفر به سوریه پرونده سفرهای زیارتیم کامل شد ولی ...اگرچه امسال با تولد برادرو خواهر زاده ام به جمع خانواده قشنگمون 3نفر اضافه شد ولی...اگر چه پایان سال برام تغیر و تحول رقم خورد ولی...

دیشب نشستم به کارنامه سال قبلم نگاه کردم...یه سال بزرگتر شدم و یه سال دورتر از خدا...یه سال بزرگتر شدم و یه سال تجربه تلخ..یه سال بزرگتر شدم و یه خرمن گناه افزوده..یه سال بزرگتر شدم و یه سال بر تعداد سالهای فراقم اضافه شد...

نمی دونم تا چند سال دیگه قراره به عمرم اضافه شه ولی دیشب یه قراری با خدام بستم امسال سعی کنم به تعداد تمام سالهای عمرم تجربه کسب کنم...به اندازه تمام فصلهای رنگارنگ زندگیم خاطره رنگی به دفترچه عمرم اضافه کنم...به تعداد ماههای عمرم به اعمال نیکم افزون کنم..به تعداد روزهای عمرم برای جامعه ام مفید باشم..با اندازه تمام ساعات عمرم به آینده خدمت کنم...به اندازه تمام ساعات عمرم به یاد آقام باشم...به تعداد تمام دقیقه های عمرم به تسبیح مشغول باشم...وبه وسعت تمام ثانیه های عمرم برای خدا بنده خوبی باشم....

برا همین اومدم و نوشتم...اومدم که کمکم کنید...2دهه از عمرم در بیخبری و جهالت بچه گانه هدر رفت...دهه سوم آغاز معنوی داشت..سفر به کربلا،مکه و دمشق سر اغازی بر دهه سوم زندگیم بوده...دهه سوم شروع خوبی داشته ...حالا منم و داشته های معرفتی ولی میترسم از کاهلی و بی لیاقتی...

و کلام آخر....دفعه قبل از ابوالفضل نوشتم...حالش خیلی وخیم شده...هر روز یه بیماری عجیب میگیره..دکتراش درمونده شدند چه رسد به پدر ومادرش...این مسئولین بیمارستان شریعتی هم فقط سنگ میندازن یا میفرستن دنبال نخود سیاه...هنوزم پاشنه در غیر از پارتی و پول نمیچرخه...هفته دیگه وفات خانوم معصومه است...نمی دونم چرا ولی دلم بدجوری هوایی قم شده...مطمئنم منو یادش نرفته من همون خادم الزهراییم که خودش خواسته(مطلب اول وبلاگم).... شاید تا اخر هفته رفتم پابوس خانوم...دعا کنید....یا زهرا